Eliverta KANINA: PEMA E JETËS…

Eliverta KANINA:

PEMA E JETËS…

Fëmijët e mi po rriten

Rriten përditë

Sikur duan të maten me qiellin

Ma plasin lëvoren e shpirtit

Teksa gërvishtin njëri tjetrin

Përqafen

Shtojnë degë të tjera

Degdisen

Sa më larg trungut

Nën syrin mosbesues prindëror

Gjethojnë

Harlisen

Forcohen

Ashtu si pa të keq

Na rëndojnë

Me gjeste e fjalë, teka e huqe

Teksa ne mbesim vetëm trungje

Që rrënjëve nën tokë ua dimë kimetin

Përpiqemi përmes limfës t’ua përcjellim

Me shpresën e frutave të nesërme

Gjithçka fëmijëve

Dritën, dijen, dashurinë, diellin

Edhe pse na e lodhin dashurinë

Orë e çast

Lut e falu

Veç për ta

Ne, edhe pa shkak u gëzohemi

Mbrapsht pa marrë asnjë kokërr djerse

T’i shohim e të përgjërohemi për ta

Veç sythet e tyre mezi ç presim

Nga afër apo nga larg, sido qofshin

Lulon shpirti dhe pema e jetës

Më pas

Le të vdesim…